6x Alpe d’Huez: Opvreten die Berg!

De afdalingen gaan steeds vrij vlot. Op dezelfde weg wordt er omhoog en omlaag gefietst, netjes rechts houden dus. Tegelijkertijd rijden er Franse auto’s van de lokale bevolking en Nederlandse van de organisatie tussendoor. Begeleid door motoren. Een continu, ”langzaam”, gebaar van de medewerkers langs de kant en op de motor (of deden ze dat alleen bij mij 😉 ) doet je wel herinneren aan de maximaal toegestane snelheid van 45km/h in de afdaling. Lastig, even remmen los en 60+km/h is niks! Af en toe kom ik rijders tegen die ook weten hoe ze moeten sturen en rijd dan een stuk samen naar beneden. ”Mooi he!”, ”Ja prachtig!” Is de daarop volgende conversatie als we weer even achter een dalende auto moeten wachten. Helaas zag, of hoorde, ik ook wat klapbanden voorbij komen… Toen ik hoorde dat mijn plastic velg linten zouden smelten door de hitte van de velg in de afdaling heb ik hier gelijk wat aan gedaan! Op woensdag middag heb ik nog een nieuwe wielset gekocht met velg lint van canvas. (De wielen waren ook aan vervanging toe dus goede rede om gelijk nieuwe te kopen!) Goed materiaal is erg belangrijk. Met m’n nieuwe wieltjes had ik ieder geval goed vertrouwen in m’n fiets en de afdaling, lekker naar beneden glijden (lees knallen) dus!

Beneden aangekomen ging ik me klaarmaken voor de ‘laatste’ beklimming. In de weken van tevoren had ik af en toe al laten vallen dat ik 7 keer omhoog wilde. Of ik dit realistisch was wist ik toen nog niet zeker.. Nu ik voor de 5e keer omhoog en omlaag ben gereden zat ik nog steeds strak op schema. (m’n 7x schema met een half uur extra speling) Ik had nu vol vertrouwen dat die 7 ging lukken. Nog ”maar” 2x omhoog haha! Ik had zelfs nog chill tijd over om met 2 toppers van het medisch team te kletsen. De één was verantwoordelijk voor het insmeren van zonnebrand, de ander deed vakkundig wat extra zout bij m’n bidon PowerBar Energy Drink, beter! Na een lekker bekertje bouillon, wat slap ouwehoeren en een foto’tje met Lieke&Linda was het tijd voor nummer zes. Het was nog niet de laatste maar zo zag ik hem wel. Nog even volgas naar boven!

Medisch team!

Om 15:50uur ging ik weer van start. Eerste stukje vlak en lekker rustig trappen?, niks ervan! Gasss, tempo draaien, ik wil naar boven, opvreten die berg! Gek genoeg trap ik een groot deel van de berg in een zwaardere versnelling en lager cadans dan ik de rest van de dag heb gereden. Met m’n hartslag continu vlakbij het rood. Ik dacht dat de 5e keer pittig was maar deze, deze is de bomb! Diep gaan is een vak apart. Dat moet je jezelf aan kunnen doen. Gelukkig heb ik daar al redelijk wat in geoefend haha. De zwaarste trainingen die ik gedaan heb door de jaren heen zijn denk ik lactische sprint training op de bmx, die doen zeeerr in de poten, maar dat is maar kort. Dit is meer dan een uur beuken, mét al een kleine 10 uur aan arbeid in de beentjess.. lekker! 🙂

Ik heb hem in de pocket, AlpedhuZes. Ik ben nog niet boven maar dat kan niet meer fout gaan denk ik bij mezelf. En die 7e, als die nog komt, hoeft niet zo snel.. als ik maar boven kom. Dus ik kan me nog even helemaal leeg rijden. Bocht 21,20,19,18,17,16,15, 14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,2,1,0…. Alles kwam nog 1 keer voorbij; Boerenkapellen, DJ’s, Trommels, tandems, skelters, kruiwagens, tijdritfietsen, hand-bikes, mountainbikes, en zoveel meer. Voor de 6e keer draai ik de grote brede weg op waar ook de Tour de France finish ligt. Een klein stukje berg af en voor de 6e keer, finish!  17:04uur was ik boven. De zesde klim in 1H14min! Ik ben kapot! 

6e finish!

Over de finish staan Robert, Nina en m’n moeder ons op te wachten. Ik krijg een mooie Hawaii slinger, chocola-medaille en een knuffel van mams haha. De straat van de finish is een groot feest. Het geeft een goed gevoel. Het geld voor het goede doel i binnen. AlpedhuZes completed! Even bijkomen, rondkijken en genieten van de uitzonderlijke sfeer daar boven!

Een lekker chocolade shakie en een pannekoek met appelmoes gaan er goed in. Brandstof voor die ene keer extra. Jas gaat weer aan, helm op, slingers weer af en dan nu echt, voor de laatste keer, dowwwnnnn and upp!

Getting ready for number 7!

5x Alpe d’Huez: Dikke druppels

Ik loop lekker voor op schema dus neem iets meer tijd beneden. Ik voelde bij de laatste beklimming een lichte kramp op komen dus nog even m’n hamstrings en kuiten rekken. Er wordt bouillon uitgedeeld voor de start. Lekker iets zouts als afwisseling op al het zoete suiker spul van vandaag. Ik heb nog geprobeerd om radio alpe d’HuZes te ontvangen op m’n ipod maar dat kreeg ik niet voor elkaar. Gelukkig is er genoeg te kijken, horen en praten onderweg dus zelfs na 8 uur op de fiets is nog geen moment saai geweest. pff nog 2 keer (of eigenlijk 3?) denk ik bij mezelf. Dit gaat lukken. Na een tijdje kletsen met een vrijwilligster van het medisch team is het weer de hoogste tijd, 13:35uur ga ik weer van start. Warme kleding gooi ik in de bosjes bij de camping want ”spullen afgifte post Nina” is inmiddels naar boven om de finish te bekijken. mmmm… ja ik merk dat het iets zwaarder wordt. Nu begint het afzien wel een beetje. De eerste 4 voelde ongeveer hetzelfde, deze beklimming voelt anders. Maar gaat het nog goed en ik kan nog steeds met vrijwel dezelfde snelheid en hartslag naar boven rijden. Toch heb ik halverwege een probleem…. Ik moet zo nodig plassen dan ik het niet meer hou haha. Competitief als ik ben (het is helemaal geen wedstrijd Jasper!) wil ik eigenlijk pas stoppen ná de finish maar ik ga toch even aan de kant staan in een bocht. Het zit zo vol met pauzerende deelnemers dat ik niet eens m’n fiets kwijt kan… Meneertje wil m’n fiets wel even vasthouden, ik klim over de vangrail en dump een halve liter vocht. Dat was nodig, nice:) Gelijk reset ik even m’n gopro op m’n kop, die was vastgelopen. Don’t want to miss the action!

Levend fietsenrek!

Het is inmiddels warm op de berg met zo’n 36 °C. Er worden natte sponzen uitgedeeld, dat is lekker. Nog steeds fiets ik lachend naar boven. Dit keer niet figuurlijk als in; het is een makkie, maar letterlijk als in; big smile van oor tot oor op m’n gezicht. Zoveel energie als er komt van het publiek, super. Af en toe krijg ik natte ogen van de dingen die ik zie op de berg. Foto’s van familie en vrienden bij andere deelnemers op hun rug. Waarschijnlijk zijn die erg ziek of helaas al overleden. Het doet me denken aan m’n overleden familie leden…. Kom op doorgaan. Opgeven is geen optie! Ik voelde het al aan het begin, deze beklimming voelt zwaarder.. Ik hoop al 5 keer op een duwtje van iemand uit het publiek. Zo lekker lijkt me dat, even benen stil en toch vooruit komen… Ik denk dat ik daar te soepel voor omhoog ga ofzo want m’n hoop wordt niet beantwoord haha. Er is geen momentje rust, bocht na bocht kijk ik schuin omhoog tegen die 1200 hoogte meters aan asfalt. Het uitzicht wordt steeds mooier hoe hoger je komt. Zon, blue sky en mooie bergen. Bijna boven, het is heet. Ik hoop op een nieuw uitdeelpuntje met die sponzen voor een momentje verkoeling. Die hoop wordt gelukkig wel beantwoord en m’n nek krijgt een nieuwe koude klats.

Met m’n ogen gericht op het asfalt ga ik door. ”Kom op Jasper, het gaat lekker” wordt er geroepen. Al de hele dag roepen mensen die ik niet ken mijn naam (want die staat groot op m’n stuurbord haha). Iemand die je naam roept is als een telefoon die over gaat. Je móet hem gewoon oppakken.. Ik kijk op en bijna midden op de weg zie een redelijk klein mannetje staan met een microfoon in z’n hand. He, hij komt me bekend voor…. Met dat ik hem voorbij rijd schreeuw ik al zijn naam, nog voordat het bij m’n eigen hersens is door gedrongen; ”Heeuyyy van Velzen!!”. Van The Voice of Holland natuurlijk, het kwartje valt. Hij staat lekker te zingen en draagt z’n steentje bij.
Ik kom over de finish om 14:58uur. Met plaspauze een tijd van 1H23min toch nog netjes.

5e finish!

Als ik over de finish komt regent het. Uit het niets komen er dikke vette druppels naar beneden. Niet echt hard, de grond blijft redelijk droog, eigenlijk wel lekker een beetje verkoeling. Ik hoop meteen dat het niet te hard gaat want afdalen met een natte weg is minder fijn dan droog warm asfalt. Een snelle stop dus voor eten en kleding. Met dat ik het dorp uit rij voor de 5e afdaling  is de weg al droog en voel ik geen druppel meer… mooi, gas erop!

4x Alpe d’Huez. Hamertje tik?

Voorlopig gaat het erg goed en voel ik het moment dat m’n lichaam niet meer wilt nog lang niet aan komen. Blijkbaar zijn die honderden kilometers trainen in het vlakke Nederland niet voor niks geweest! Weer een mooie afdaling, in de zon. Yeehaa. Het wordt lekker warm!Onderaan de berg op het vlakke deel trek ik alvast m’n jas uit en knoop hem om m’n nek. Die blijft weer beneden bij de bevoorradingspost ”Nina Slop” :). Zonder pauze draai ik om bij de start en om 11:22uur fiets ik weer over de mat, perfect op schema! ”De 4e keer komt de man met de hamer, die is even zwaar. De 5e gaat dan wel weer en de 6e is weer pittig” Ik hoor het ervaringsdeskundige en dorpsgenoot Onno Wijchers nog zeggen op woensdag middag. Hij heeft al een paar keer meegedaan en kon mij gelukkig al wat info geven over de route, kleding etc etc. Maar, hoe hard kan die man lopen met die hamer want ik ben hem niet tegen gekomen? Voor de vierde keer omhoog, beneden een aangename temperatuur. Halverwege de berg loopt het kwik, of eigenlijk mijn digitale fietsteller op tot over de 30°C. Lekker hoor!

First person view!

Nu ik overal voor de 4e keer langs fiets begin ik plaatsen, borden en mensen langs de kant te herkennen. ”He hij heeft een camera op z’n helm, staan wij er ook op!?” roept iemand naar me. M’n Gopro staat net uit op dat moment… ”Volgende keer als ik langskom!” roep ik terug. Bocht 16 komt eraan. Oh ja dat is die gezellige bocht met bike support van rijwielpaleis, muziektrailer, medisch team en die 2 leuke blondjes aan het eind. Ik begin alvast aan m’n Powerbar energy reep want in deze bocht staan ze bekertjes water uit de delen. Makkelijk met wegspoelen van m’n reep tijdens het fietsen want daar ga ik natuurlijk niet voor stoppen haha 😉 Nog even een high 5 aan de 2 blonde schone en weer door!

Na bocht 1 komt er nog een lekker stijl stukje zo het dorp in waar vroeger de finish van de AD6 was. Wegens de grote hoeveelheid deelnemers is deze nu verplaatst. Dit is het mooiste stuk van de hele beklimming. Links en rechts volle terrasjes met enthousiaste Nederlanders en de weg VOL met juichend publiek. Met alleen nog de middelste 1,5 meter van de weg vrij lijkt het alsof ik de tour de France zelf aan het fietsen ben haha.

Aankomst in dorp

Om 12:40uur bereik ik de top met een tijd van 1H18min.

4e finish!

 

3x Alpe d’Huez. Sunshine

Zo’n 17 min later was ik beneden, warme kleding weer uit en over de start voor de 3e klim om 09:25 gestart, bijna 10 min ingehaald en weer op schema. Hopsee. Het begint al gezellig druk op de berg te worden. Het deelnemers veld is een beetje verspreidt. De zon komt boven de bergen uit en schijnt tussen de bomen door op het asfalt. Ik fiets een heel stuk achter een andere deelnemer aan die ook voor de 3e keer omhoog gaat. Later kwam ik hem op de afdaling ook weer tegen. Om 10:39 kwam ik boven, weer een tijd van 1H14min, mooie vlakke tijden!

Finish!

3e finish!

Drie keer ben ik al omhoog gefietst. Met een doel van 6 ben ik dus al op de helft. Nog steeds gaat het erg lekker, benen worden wel een beetje moe maar zijn nog lang niet op. Eigenlijk wacht ik op het moment dat m’n lichaam gaat protesteren, vertragen en niet meer wilt. In de verhalen van andere deelnemers hoor/lees ik dat op een gegeven moment je hartslag niet meer stijgt, je lichaam is dan zo vermoeid en kan geen hogere intensiteit meer aan. Dit moment verwacht ik ergens vandaag maar wanneer komt het dan? Geen idee. Ik ben een onervaren klimmer, heb dit nog nooit gedaan. Alleen maandag 1 keer, laat staan al 3x voor 11 uur ’s ochtends!

2x Alpe d’Huez

Afdalen met 6 graden en rijwind a 40/50/60kmh, brrrrr koud! Klapper tanden, rillingen en verkrampte handen van het remmen, zo kwam ik beneden. Daar was gelukkig mijn deel 2 van de bevoorrading (mijn backup)! Hier dan een pannekoek met banaan erin gepropt en bidons weer bijgevuld. Laatste info van boven: Je moeder en Robert staan na een houten bruggetje aan de rechter kant, check. Snel weer verder. Ik ging over de start om 07:31 voor nummer 2! 11 minuten tijdsverlies dus maar ik had een goed gevoel dat dat wel in te halen was. Deze beklimming ging een stuk sneller. Het was nog druk maar het deelnemersveld was iets meer verspreid waardoor ik iets meer kon doorrijden.

Lange sliert rijders omhoog!

Er kwamen al wat meer toeschouwers langs de weg en de temperatuur was ook aan het stijgen. Om 08:48 kwam ik boven met een tijd van 1h14. Gelijk door naar de warme kleding en eten.

Pannekoek!

Even plassen, droog shirt aan, pannekoek met appelstroop naar binnen stampen (die wilde er niet in), bidons (laten) vullen (bedankt mams) en GOAN! Dit keer had ik het met m’n warme jas, thermo handschoenen, en overschoenen lekker warm naar beneden. Heerlijk!

1x Alpe d’Huez

Met lampjes op onze fiets reden we om vijf uur de camping af richtig de start, Wilco, Jasper Slop en ik. De eerste start was al om 04:30 in het dorp Bourg d’Oisans iets verder in het dal dus de weg was al vol met deelnemers. Van ervaringsdeskundige begreep ik dat het, omdat er duizenden mensen dan willen starten, erg lang wachten is in de kou. Ik zag dat niet zo zitten. We zijn daarom gaan warm rijden in het dal alvorens aan te sluiten aan de stroom deelnemers om voor de eerste keer over de start te rijden.

Om 05:20 reed ik over de tijd registratie mat bij de Start. Het was druk! Een grote meute fietsers op het nog vlakke stukje weg richting berg om daar met een niet misselijke 11,5% omhoogfietsen te beginnen. Ik kon goed merken dat het nog vroeg was. M’n lichaam voelde nog slapende ondanks het warm fietsen van tevoren. M’n hart ging gelijk lekker te keer, al voordat ik bij de 1e bocht was. Een paar bochten verder had ik al heel wat rijders ingehaald. Het is geen wedstrijd maar om me aan m’n planning te houden moest ik wel een beetje doorfietsen! Om 06:40 kwam ik over de finish en had ik dus 1h20 over de eerste klim gedaan. Inmiddels was het al licht. Prima! Ik check m’n telefoon of het goed gaat met m’n Strava en voor evt berichten van het bevoorradingsteam: M’n moeder en Robert Slop. Zei gingen via een andere route de berg op naar de finish om daar met alle spullen klaar te staan. 1 bericht ontvangen: ”We waren verdwaald nu op de route nog 20 min ETA” …… shit denk ik…..Het is koud boven (5 graden) en voor de afdaling had ik echt warme kleding nodig. Maar ik kon niet te lang wachten want dan zou ik na m’n 1e beklimming al achter schema lopen.. Gelukkig had ik een regenjasje mee voor de zekerheid en daar moest ik het deze keer mee doen. Klappertandend ging ik het eerste stukje naar beneden. Ik denk aan survival expert ”Bear Grills” op Discovery…. Nat van het zweet en kou zijn een slechte combi dus eerst opdrogen! Het was erg druk op de kruising van klimmend en dalend verkeer. Hier kwamen de rijders na de finish weer de route op om naar beneden te gaan. De stroom rijders omhoog was bijna on doorbroken dus er ontstond een flinke opstopping voordat we konden beginnen met afdalen. Gelijk jas weer uit, shirt open en lekker opdrogen dus! (koudddd) Na zo’n 15 min wachten kon ik eindelijk door, daar gaat ie, de eerste afdaling.

Wilco (links) en Bas (rechts) kwam ik tegen op de eerste klim

Full report Alpe d’HuZes

Één, twee, drie, vier, vijf, zes keer stamp ik naar boven. Duizenden supporters, mensen die m’n naam schreeuwen, elke bocht muziek, 5000 fietsers die moeten afzien. Het gaat soepeler dan ik had verwacht, na m’n 6e finish ga ik weer dalen. Het geld is binnen, nu die 7e keer nog finishen om m’n eigen doel halen.

Ik hoor een raar geluid maar kan het niet plaatsen……….. met één oog kijk ik op m’n horloge: hij knippert en piept, op het display staat 04:00…. de wekker van m’n telefoon begint ook te rinkelen. Even ben ik verbaasd, ik lig nog in m’n bed, de dag moet nog beginnen? Ik ben klaarwakker en heb er zin in! Yessss.

M’n geplande schema voor deze bijzondere 6 juni; elke 2 uur een beklimming met de eerste start om 05:30. Ik schatte m’n klimtijd tussen 1h15 en 1h30, en 15-20 min voor de afdaling. Dit gaf me boven ongeveer 15 min om te eten, kleding te wisselen en bevoorrading aan te vullen voor de volgende beklimming. Strak schema dus!

Hoe is het om 7 keer de Alpe d’Huez op te fietsen in één dag? Deze week het verslag! beter laat dan nooit haha..

EK BMX Dessel

Met nauwelijks training op de bmx heb ik me in Valkenswaard toch weten te plaatsen voor het EK 2013 bij de categorie men 17-24.
Op de training afgelopen donderdag en vrijdag zat ik niet erg soepel op de fiets en merkte duidelijk het gebrek aan trainingsuurtjes op de crossbaan dit jaar. Dat de race op zondag eindigde met een val in de 1/16e finale was meer te wijten aan een onverwachte en onlogische stuur actie van een concurrent…

De dag begon vroeg zondag met de warming-up al om 8 uur! Met een grote groep rijders was de 1H20min maar goed voor 3 rondjes.
De kwalificatie rondes gingen wel oké. M’n starts waren niet echt constant maar kwam wel makkelijk door met 3 keer een eerste plek. Nu begon de afval race met de 1/16e finale. Ik was zonder enige verwachting aan dit weekend begonnen maar zag nu wel een kans op een finale plaats. Die gedachte was redelijk snel voorbij. In de 1/16e had ik een slechte start en moest terugrijden vanaf achteraan. Voor de 3e bocht reed ik al 3. De nr 2 maakte een rare slinger en reed met z’n trapper m’n voorwiel in. Een harde klap tegen de beklinkende bocht was het gevolg. Ik voelde al vrij snel dat het niet goed zat in m’n linker schouder. 4 jaar geleden, op dezelfde baan, een bocht eerder tijdens een ek ronde Elite viel ik op m’n andere schouder en had daarbij m’n AC gewricht gescheurd. Dit voelde hetzelfde… Na een check van Rob, de dokter van NL-team en een röntgen foto in Nederland werd dit bevestigd. Tossy 1 of 2 van m’n linker AC gewricht. Voorlopig dus rust en weinig actie….

 

”Cows are Cool”

Het is 1400 uur, bezweet ben ik bezig aan de 5e beklimming. Mijn met zonnebrand ingesmeerde benen beginnen te vermoeien maar ik laat ze gewoon doordraaien. M’n fietscomputer geeft een temperatuur aan van meer dan 35 °C. Met m’n shirt open en een natte spons in m’n nek krijg ik enige verkoeling. Hetzelfde display geeft ook aan dat ik, een hartslag heb van 168 bpm (1 slag onder m’n omslagpunt), 432m ben gestegen sinds de 5e start en een snelheid heb van 10,2 kmp/h. Links van me een prachtig uitzicht over het dal, rechts de rotswand van de Alpe d’Huez.
Als ik aankom bij bocht 12 passeer ik drie lopers met alle drie hetzelfde witte Alpe d’HuZes petje op. En 2 fietsers, beide een oranje Holland hoedje op en een knalgroene fluffy boa aan hun helm. Tja, tussen die 8000 andere deelnemers moet je iets doen om op te vallen.
Uit de speakers komt met hoog volume een Nederlands talige meezinger waar ik de tekst natuurlijk niet van ken want dat is absoluut niet mijn genre. De beklimming hiervoor draaide ze ”Right Round” van Flo-Rida, dat nummer had een goeie beat waar ik op mee kon trappen.
In de bocht is de grond helemaal nat van het water wat afdruipt van de sponzen die worden uitgedeeld. Met de speciale verf staat er tekst in de bocht geschreven: ”T… Ko… Op” De helft is niet te lezen omdat het weggespoeld is.
Iets verder staat een man met een zwart shirt waarop met groene letters op staat: ”Cows are Cool”. Ik heb er meer met dit shirt gezien. Wat dat met AD6 te maken heeft weet ik nog niet… Z’n arm is gestrekt en hij heeft 2 of 3 sponzen in z’n hand. Ja! Daarop was ik vanaf bocht 16 al op aan het wachten: natte sponsverversing!
Ik wil een spons aanpakken maar op dat moment doet een klein mannetje snel een paar passen naar voren. Het is denk ik zijn zoontje. Z’n wangen nog roder dan zijn rode haar, een wipneus en een flink stel voortanden. Zonder fietsenrek, dat dan wel. Ook hij heeft een net ondergedompelde spons in z’n hand en stopt die snel in mijn reikende hand.
Grappig: een fanatiek vrijwilligertje die z’n vader te snel af is met het uitdelen 🙂 Ik fiets langs een opblaas varken van een meter of 4 hoog, knijp de spons fijn op mijn helm en stop hem daarna in m’n nek onder mijn shirt terwijl het koude water langs m’n hoofd loopt. Lekker! Op naar de volgende bocht!

Koersweek Alpe d’HuZes: Dinsdag/Woensdag

Dinsdag 4 Juni, Groepsfoto!
Dinsdag en woensdag waren rustdagen om fit aan de start te verschijnen. Wel een beetje op tijd opgestaan om alvast in het ritme te komen. Eerst maar een lekker bakje koolhydraat-rijk-krachtvoer naar binnen gewerkt en daarna de fiets gepakt voor een kort herstel ritje in het dal.
http://app.strava.com/activities/58878839

Ondertussen genieten van de omgeving!

’s Middags zijn we weer naar boven gegaan voor de groepsfoto in ad6 tenue met de deelnemers. Dit keer wel met de auto omhoog 🙂 Het parcours was één lange strook fietsers en auto’s omhoog en omlaag, lekker druk! We hebben eerst zelf wat foto’s gemaakt bij de finish. Daarna met heel veel andere op de groepsfoto! Na de foto sessie hebben we bekeken waar het beste punt zou zijn om op donderdag te staan met eten, drinken en warme kleding alvorens de afdaling te beginnen.

Fcc The Wheely’s!

Groepsfoto deelnemers

Die avond zijn m’n moeder en ik naar een inspiratie/saamhorigheid bijeenkomst geweest. Die werd bij de start, onderaan de berg, Live gestreamd vanaf het Palais du Sports, boven op de berg. Met wat laatste tips en feiten over kleding, weersomstandigheden etc en verhalen van mensen die met kanker te maken hebben (gehad) was het informatief en inspirerend voor de 2 komende dagen.

Woensdag 5 juni,
Nog 1 dag voor het moest gaan gebeuren. Ochtend ritueel hetzelfde als gisteren, op tijd op, eten erin knallen en een rondje fietsen.
http://app.strava.com/activities/58876374

Vandaag was het de dag voor 2800 deelnemers om 3x de berg op te fietsen. Om 10 uur werd het startschot gegeven door Joop Zoetemelk en Bernard Hinault. Daar zijn we natuurlijk even gaan kijken. Gaaf om zoveel mensen op de fiets te zien starten met allemaal hetzelfde doel. De rest van de ochtend hebben we op een stoel aan de route voor de camping gezeten om iedereen voorbij te zien fietsen.
Op de valreep had ik nog een dingetje met m’n fiets op te lossen. De wielen die ik had waren op en aan vervanging toe. Ook zaten er plastic velg linten in die kunnen smelten door de extreme hitte van het remmen in de afdaling. Hierdoor had ik groot risico op een klapband, niet goed dus. De wielset die ik van een teamgenoot had kunnen lenen op de donderdag ging toch niet door dus ik moest wat gaan regelen. Gelukkig stond het Rijwielpaleis uit Bilthoven op verschillende locaties met monteurs en heel veel onderdelen. Hier hadden ze ook nog complete wielen te koop dus die heb ik erin laten zetten!

Die avond nog de laatste pasta maaltijd erin gewerkt en op tijd naar bed voor de grote dag morgen 🙂